خلیل من كه به رخ كعبه دل و جان است

به راه او دل و جان چون ذبیح قربان است

شگفت نیست دل و جان فداى جانانى

كه قبله دل مشتاق و كعبه جان است

در آن منا كه تمنّا و آرزوى دل است

به رسم قربان از جان گذشتن آسان است

غرض ز كعبه همان طواف خانه گل نیست

كه خانه دل آرامگاه جانانست

میان كعبه حجّاج و كعبه عشّاق

هزار مرحله ره با دلیل و برهان است

به كعبه آنان بهر طواف خانه روند 

ولیك خانه خدا خویش در خراسان است

مرو به مروه صفا جوى و سعى كویى كن 

كه جاى قوّه نسل خلیل رحمان است

امام ثامن ضامن علىّ بن موسى

كه ذات پاكش مرآت نور یزدان است

به حجّ اكبرت ار آرزو بود دریاب

كه در زیارت این كاخِ عرشْ بنیان است

ضریح اقدس او را شرف بود افزون

از آنچه بیت الله را به چار اركان است

چنانكه ركن یمانى به كعبه اسلام

به ركن شرقى این كعبه یمن چندان است

=================

عید قربان گرچه آیین خلیل آزر است 

ملت اسلام را امروز زیب و زیور است

حبّذا عیدى كه سرخ از خون قربانى او

گونه اسلام و روى ملت پیغمبر است

حبّذا روزى كه ابراهیم را در كوى دوست

ذبح اسماعیل از یك گوسفند آسان‎تر است

حاجیان از جان چنان بوسند آن سنگ سیاه

خانه حق را كه گویى خال روى دلبر است

سالى ار یك حج بود مر حاجیان را در حجاز

در خراسان خلق را هر روزه حجّ اكبر است

خانه حق را اگر خواهى بپو راه حجاز

ور بخواهى صاحب آن خانه در این كشور است

اندرین عیدى كه ملت را همه فرّ و بها

از نو آیین سنّت پاك خلیل آزر است

سعى تو مشكور باد و حجّ تو مبرور باد

در حریمى كز شرافت كعبه را تاج سر است