در آفتابِ نگاه تو، صبورِ پیرِ بهارآوا

زمین شکفت و زمان گل کرد، به جشنواره ی رؤیاها

در آن هزاره ی خاموشی، کسی به عشق نمی تابید

دمید عطرِ نگاه دوست و ناگهان تو شدی پیدا

عذابِ پوچی و دلتنگی، به سر رسید و بهار آمد

دلم هجومِ طراوت شد، جهان و جان همه شد زیبا

بهار؛ هدیه ی دستانت، به کوچه های خزان دیده

شکوفه؛ فرصت چشمانت، به باغ های پر از رؤیا

دلت نسیم بهاری بود، در آب و آینه جاری بود

چه عاشقانه گذر کردی به دشت های پُر از یلدا

تو رفته ای و سرودی نیست، بیا و باز شبی روشن

به خوابِ آینه ها گل کن، بخوان برای دلِ گُل ها

بهارِ پیرِ من ای بُرنا، بیا به زمزمه تا فردا

دوباره خوشه کند رؤیا، دوباره زنده شود دنیا...

«عبدالرضا رضایی»

    

از اوج بروج حق سردار قیام آمد

بر شوق سماع جان، انوار امام آمد

طاغوت نگونسر شد با خاک برابر شد

شمشیر اناالحق چون بیرون ز نیام آمد

آن پیر پیام آور بت بر کن ولا گستر

بر گستره ای لبریز از خون و قیام آمد

گفتا که من آن بحرم کارام نمی گیرد

در مسلک بیداران آرام، خرام آمد

عنبر چکد از نامش، سر مقدم اقدامش

بر لحظه سرمستان اکسیر دوام آمد

پیک خبر بهمن سرداد به هر برزن

کای منتظران خیزید، خیزید امام آمد

«غلامرضا رحمدل»

آن که بر ظلم شب شدی پیروز                در  زمین  و   زمان   خمینی  بود

سال ها رنج و  غربت و سختی                 می کشیدی به جان خمینی بود

آن که هم افتخار  و   عزت داد                 بر   همه   شیعیان   خمینی  بود

آن که   بودی    یگانه     دوران                 در    تمام   جهان   خمینی  بود

آن که می زد  شجاعتش  فریاد                بر   سر   دشمنان   خمینی  بود

مانده  در  قلب  ما  همی یادش                 تا    ابد   جاودان    خمینی   بود

کسی که ماه شب تاربی قرارآن شد---انیس جان  وشفابخش قلب یاران شد

نفوذچشم و پیامش به جان اثرمی کرد----همانکه دلبر و دلدار رهسپاران شد

نه قلب پیر و جوان پر شد از محبت او----صمیم قلب  مصفای  نو نهالان   شد

به سردی دی و بهمن که ناله یخ میزد---صفای آمدنش گرمی  بهـاران   شد

وجود مردم  ایران  ز  دوریش  غمناک--- حبیب اهل دل  و  پیر  این جماران شد

در آن زمان که ستم  پرده سیاهی بود---امید  بخش   قلوب   امید واران   شد

چنان که روز ورودش بهشت زهرا رفت--- گل همیشه بهاری به لاله زاران شد

خوشا صفای زمانی که ماه بهمن بود---تو  آمدی   و  دل  انقلاب  خندان  شد

فجر است و سپیده حلقه بر در زده است

 روز آمده، تاج لاله بر سر زده است

با آمدن امام در کشور ما

خورشید حقیقت ز افق سر زده است

برخیز که فجر انقلاب است امروز
بیگانه صفت، خانه خراب است امروز
هر توطئه و نقشه که دشمن بکشد
از لطف خدا نقش بر آب است امروز

دهه فجر، خوش آمدی که با آمدنت،
سوز و سرما از شهرو دیارمان‏گریخت،
برفهای بهمن با حرارت ایمان و اخلاص، آب حیات شد

سالگرد انقلاب آمد پدید
انقلابی چون سپیده پرنوید
فجر رستن، فجر رستن، فجر شوق
فجر بشکفتن چو گل در باغ ذوق

 
در خلال ده شب از بهمن، برون
صدهزاران فجر آمد، گونه‏گون
مهر روشن بر سیاهی چیره شد
چشم خفاش از فروغش خیره شد 

فجر رحمت، فجر دولت، فجر نور
فجر آزادی زبند ظلم و زور

مهر، در آغوش ملت، جا گرفت
انقلاب او همه دنیا گرفت

نشان زتیر ظفر آفرین بهمن داشت
شبی که بارقه صبح را به گردن داشت
ندیده بود کسی این قدر که ما دیدیم
شکوه فصل بهاران که باغ بهمن داشت

فجر برچیدن بساط زور و زر
شام استبداد آوردن به سر


انقلابی پر زشیران بیشه‏اش
نعره الله اکبر ریشه‏اش


سوره «والفجر» گر خوانی عمیق
راز این ده شب از او یابی دقیق


شب رفت و سرود فجر، آهنگين است
از خون شهيد، فجر ما رنگين است
اين ملت قهرمان و آگاه و رشيد
ثابت قدم است و قاطع و سنگين است

  جان‌هاي جهانيان به لب آمده است
جان در پي حق، داوطلب آمده است
جمهوري اسلامي ما در اين قرن
فجري است که در ظلمت شب آمده است

انقلابی چون سحر ظلمت شکن
تا به عمق کلبه‏ها پرتوفکن
فجر نورافشانی قرآن و دین
فجر قدرت‏یابی مستضعفین
 
بیا بیا که شمیم بهار می‏آید
دل رمیده ما را قرار می‏آید
سر از افق بدر آورد صبح آزادی
سرود فتح و ظفر زین دیار می‏آید
 
انقلابی چون شفق سرشارِ خون
گوهر آزادگی را آزمون


فجر عزت، فجر رشد کارها
فجر دیگرگونی معیارها
 
شب طي شد و روز روشن از راه رسيد
خورشيد اميد شرق، از غرب دميد
عيساي زمان، راز زمين، «روح خدا»
در کالبد مرده، دمي تازه دميد
 
انقلابی پیشرو مانند برق
در شکوهش عقل عالم مانده غرق


فجر جمهوری اسلامی کزان
صدهزاران روزِ روشن شد عیان

این دهه فجر است گویی نوبهار
وین همه مهراست از او یادگار


غصه ها رفتند و افسانه شدند
ناله ها فریاد مستانه شدند
دردهه فجرامتش پیروزشد
ماه بهمن ماه جان افروزشد


رسید موسم بهمن بهار باز آمد
جلال محفل ما، یار دل نواز آمد
به پاست خیمه آلاله های صحرایی
«و ان یکاد» بخوان موسم نیاز آمد
زمان، زمان طلوع است و فجر بیداری
کنون که جلوه خورشید برفراز آمد
مژده ای منتظران ماه ظفر باز آمد
ماه بهمن به دو صد شوکت و فر باز آمد
دور رنج و تعب حق طلبان شد سپری
روز فخر و شرف اهل نظر باز آمد
شد فروزان به جهان کوکب اقبال وطن
صبح پیروزی ما بار دگر باز آمد
 
بیا که شد سپری دوره تباهی ها
زمان سروری و اقتدار می آید
گریخت ظالم و برچیده شد بساط ستم
نهال حق و عدالت به بار می آید
بیا که گر رود اهریمن از وطن بیرون
فرشته از طرف کردگار می آید
خوش آمدی به وطن مقدمت گرامی باد
صدای هلهله از هر گذار می آید
 
یاد آن روزی که بهمن گل به بار آورده بود
و آن زمستانی که با خود نوبهار آورده بود
یاد باد آن دل تپیدن های مشتاقان یار
و آن عجب نقشی که آن زیبا نگار آورده بود
منکران گفتند با یک گل نمی گردد بهار
لیک ما دیدیم، یک گل صد بهار آورده بود
در نگاهش جلوه گل بود و با غوغای عشق
در چن هر گوشه ای را صد هزار آورده بود 

از اوج بروج حق سردار قیام آمد
بر شوق سماع جان، انوار امام آمد
طاغوت نگونسر شد با خاک برابر شد
شمشیر اناالحق چون بیرون ز نیام آمد
 

از نهضت قاطعانه روح الله
شد دست ستمگران ز ایران کوتاه
با دست تهی و این همه پیروزی
لا حول و لا قوت الا بالله

آن که بودی یگانه دوران
در تمام جهان خمینی بود
آن که می زد شجاعتش فریاد
بر سر دشمنان خمینی بود
مانده در قلب ما همی یادش
تا ابد جاودان خمینی بود

جمهوری اسلامی ما جاوید است
دشمن ز حیات خویش نومید است
آن روز که عالم ز ستمگری خالی است
ما را و همه ستم کشان را عید است
 
آن که بر ظلم شب شدی پیروز
در زمین و زمان خمینی بود
سال ها رنج و غربت و سختی
می کشیدی به جان خمینی بود
آن که هم افتخار و عزت داد
بر همه شیعیان خمینی بود

 

از خون سرخ بهمن سرسبز شد بهاران
اندیشه باور شد، در امتداد باران
بر صخره‏های همّت جوشیده خون غیرت
بانگ سرود و وحدت آید زچشمه ساران
و الفجر بهمن آمد، فصل شکفتن آمد
بر پهندشت باور، خالی است جای یاران

فجر است و سپیده حلقه بر در زده است

روز آمده، تاج لاله بر سر زده است
با آمدن امام در کشور ما
خورشید حقیقت زافق سر زده است


پویا و باوقار ، شهوار می رویم, استاده بر مسیر ، بیدار می رویم . در باغ انقلاب ، شاد و بلند و سبز , هر روز تازه تر پر بار می رویم . دانش سلاح ما ، حق است یار ما , از ذکر یاحسین سرشار می رویم.

فجرآزادی! خوش آمدی که آمدنت، شرنگ مرگ به کام شاهان ریخت،سلطه را به قبرستان سلطنت‏سپرد، کنگره‏های قصر استکبار را فروریخت.

آمدی فجرآزادی! که با آمدن تو، امام آمد، امامی که بر سربیدادگران، خروش کلیم داشت و برجان امت، دم مسیح. کلامش بوی وحی‏داشت و طعم شیرین آوای انبیا.

 

دهه فجر، خوش آمدی که با مقدمت، عطرآزادی به جای بوی باروت در فضای‏میهن اسلامی‏مان پیچید. قفس‏ها شکسته شد و نفس‏ها از زندان سینه‏هارهایی یافت.

همه برای امام بودند و امام برای همه و امت همراه امام برای خدا